Dziś zaczęliśmy się zajmować czymś, co może wydawać się skomplikowane, ale obiecuję, że razem to ogarniemy. Mówię o odmianie czasownika.
Czasownik odpowiada na pytania co robi, co się z nim dzieje. Czasownik to jedna z tak zwanych części mowy. Spróbuję Wam to wyjaśnić ;-)
Wyobraźcie sobie, że język to wielki plac zabaw, a czasowniki to takie szalone małpki, które ciągle coś robią. Skaczą, biegają, krzyczą, śmieją się, płaczą, jedzą banany... i to wszystko naraz!
Czasownik to słowo, które opisuje akcję, ruch, stan lub to, co się dzieje.
To tak, jakbyście oglądali film z superbohaterem. Superbohater leci, walczy, ratuje świat – te wszystkie słowa to właśnie czasowniki!
Przykłady z życia wzięte:
- Kiedy pies szczeka, biega za piłką i macha ogonem, to wszystko są czasowniki.
- Kiedy wy czytacie książkę, piszecie zadanie domowe i śmiejecie się z żartów, to też są czasowniki.
- Nawet kiedy słońce świeci i deszcz pada, to mamy do czynienia z czasownikami.
Czasownik to taki „aktywny” kuzyn rzeczownika. Rzeczownik to jak leniwy kot, który tylko leży i śpi, a czasownik to jak mały szczeniak, który ciągle biega i szczeka.
Dlaczego czasowniki są ważne?
Bez czasowników zdania byłyby nudne jak flaki z olejem! Wyobraźcie sobie zdanie: „Ja... banan...”. Co ja robię z tym bananem? Jem go? Rzucam nim? Maluję go na różowo? Dopiero czasownik nadaje zdaniu sens i energię!
Mam nadzieję, że teraz czasowniki wydają się wam bardziej przyjazne. Pamiętajcie, że język polski to wielka przygoda, a czasowniki to tylko jedne z wielu szalonych małpek, które spotkacie na swojej drodze.
Co znaczy, że czasownik się odmienia?
Wyobraźcie sobie, że czasownik to taki kameleon – zmienia kolory, żeby dopasować się do otoczenia. W naszym przypadku „kolory” to końcówki wyrazów, a „otoczenie” to to, kto wykonuje daną czynność i kiedy.
O co chodzi z tymi końcówkami?
- Ja – kiedy to ja coś robię, czasownik ma jedną końcówkę, np. ja czytam.
- Ty – kiedy to ty coś robisz, końcówka jest inna, np. ty czytasz.
- On/ona/ono – a kiedy to ktoś inny coś robi, końcówka znowu się zmienia, np. on czyta.
I tak dalej, dla każdej osoby i liczby. To trochę jak przebieranie lalki – zmieniamy ubranka (końcówki), żeby pasowały do okazji.
Dlaczego to takie trudne?
Język polski jest jak labirynt dla obcokrajowców. Mamy tyle różnych końcówek, że nawet superkomputer mógłby się pogubić! Ale nie martwcie się, z czasem i praktyką wszystko stanie się prostsze.
Wyobraźcie sobie, że kosmita ląduje w Polsce i próbuje mówić po polsku. Mówi: „Ja lecieć statek kosmiczny”. Brzmi śmiesznie, prawda? Bo nie odmienił czasownika! Powinien powiedzieć: „Ja lecę statkiem kosmicznym”.
Podsumowując
Odmiana czasownika to po prostu zmienianie końcówek, żeby pasowały do tego, kto i kiedy wykonuje daną czynność. To trochę jak taniec – czasownik musi znać odpowiednie kroki (końcówki), żeby zatańczyć w rytm zdania.
Cel:
Umiesz używać czasowników w mówieniu i pisaniu - masz wiedzę z zakresu czasownika
Kryteria sukcesu:
Wiesz, na jakie pytania odpowiada czasownik
Umiesz wskazać czasowniki
Umiesz użyć czasowników w różnych formach
Potrafisz odmienić czasownik przez:
Osoby,
liczby,
rodzaje,
czasy.
Komentarze
Prześlij komentarz